4 มกราคม 2557 เช้าวันที่ 3 ของทริปนี้ หลังจากเติมพลังกันเต็มที่แล้ว ผมเดินทางออกจากเชียงรายมุ่งหน้าสู่จุดหมายแรกของวันนี้ เรียกได้ว่าเป็นจุดหมายหลักของการมาเชียงรายในครั้งนี้เลยก็ได้ เมื่อวานเราได้ไปชิมชา ชมบรรยากาศไร่ชาและขุนเขาบนดอยแม่สลองกันมาแล้ว วันนี้เราจะขึ้นดอยช้างเพื่อไปชิมกาแฟกันที่โรงงานกาแฟดอยช้างเลย

ผมมุ่งหน้าสู่ยอดดอยช้างโดยใช้เส้นทาง เชียงราย-แม่สรวย ซึ่งเป็นเส้นทางที่ใช้เดินทางจากเชียงรายไปเชียงใหม่ (เชียงราย-แม่สรวย-ดอยสะเก็ด-เชียงใหม่) ด้วยระยะทางประมาณ 50 กิโลเมตรจากเชียงราย ไม่เกิน 1 ชั่วโมง เราก็มาถึงทางขึ้นดอยช้างที่ อ.แม่สรวย ระยะทางจากแม่สรวยถึงโรงงานกาแฟดอยช้างอีกประมาณ 20 กิโลเมตร ในตอนแรกก็ค่อนข้างแปลกใจว่าทำไมเครื่องนำทางในรถถึงคำนวณเวลาถึงที่หมายเกินกว่า 1 ชั่วโมง กับระยะทางไม่เกิน 20 กิโลเมตร คงเป็นเรื่องปกติที่เครื่องนำทางชอบมั่ว แต่เมื่อขับมาได้สักระยะก็หายแปลกใจ เส้นทางคดเคี้ยวขับรถกันอยู่บนสันเขา ถนนบางช่วงแคบ สองข้างทางเป็นเหว ทำให้ไม่สามารถใช้ความเร็วได้ แต่ถึงจะใช้ความเร็วได้ผมก็คงไม่ใช้หรอกครับ เพราะวิวข้างทางสวยงามน่าชื่นชมกว่าการจ้องแต่ถนนเป็นไหนๆ เมื่อเทียบกับเส้นทางขึ้นดอยแม่สลองแล้ว สำหรับผมเส้นทางขึ้นดอยช้าง วิวงาม ขับรถสนุก ตื่นเต้น เร้าใจกว่ามาก ระหว่างทางมีจุดจอดรถให้สามารถชมวิวได้ เช่นเคยของการมาเที่ยวแบบไม่ต้องรีบทำเวลา ก็คือจอดเมื่ออยากจะจอดครับ

ชมรีวิวภาคต้น http://www.nootalon.com/trip/TalonFiveDoiNorth.php

วิวจากจุดชมวิวระหว่างทางขึ้นดอยช้าง

ขยะมีทุกหนแห่ง เป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่สุด ซึ่งโดยส่วนมากผมเข้าใจว่าเป็นการตั้งใจทิ้ง ทำให้บรรยากาศตรงจุดชมวิวด้วยลงไปในทันที

เส้นทางขึ้นสู่ดอยช้าง ไม่สูงชันจนเกินความสามารถที่รถเก๋งจะขึ้นได้ครับ ตลอดเส้นทางรถน้อยขับสบาย

ใช้เวลากับการเดินทางและชมวิวไปมากพอควร 11.30 น. ผมก็เดินทางมาถึงโรงงานกาแฟดอยช้าง

กาแฟดอยช้างเป็นกาแฟพันธุ์อราบิก้า ซึ่งเหมาะกับสภาพพื้นที่อากาศหนาวบนยอดดอยภาคเหนือ สภาพภูมิศาสตร์ของดอยช้างมีความเหมาะสม สามารถปลูกกาแฟได้เป็นอย่างดี สภาพอากาศที่หนาวเย็นตลอดทั้งปี บนความสูง 1,200-1,700 เมตร จึงจัดว่าเป็นพื้นที่สำหรับปลูกกาแฟอย่างแท้จริง

นอกจากการชมโรงงานแล้ว สิ่งที่หลายคนรวมถึงผมต้องดั้นด้นขึ้นดอยกันมา ก็คงไม่พ้นการได้ชิมกาแฟถึงแหล่งกำเนิดกาแฟดอยช้าง

เลือกที่นั่งดื่มด่ำธรรมชาติกันตามสะดวกเลย

คุกกี้กาแฟ อร่อยเข้มกลิ่นกาแฟ

มาถึงแหล่งกาแฟทั้งทีต้องจัดมาให้เต็มที่

กาแฟเอสเพรสโซ่ที่แท้จริงต้องแบบนี้ครับ 1 ชอต เพรียวๆ ไม่ปรุงอะไรเลย สะใจมาก

ชนแก้ววววว ดื่มอย่างมีความสุข

มาถึงโรงงานทั้งทีต้องมีของติดไม้ติดมือกลับบ้านสักหน่อย

สาวน้อยลั้ลลาได้ทุกที่

เครื่องชงกาแฟก็ไม่มีแต่ดันริจะซื้อกาแฟสด หิ้วกลับมาเกรดดีสุด Peaberry ให้ทางร้านบดให้เรียบร้อย ตอนบดกลิ่นกาแฟนี่หอมชื่นใจมาก เก็บไว้ในรถยังหอมจนถึงบ้านเลย กลับถึงบ้านลองชงกินดู ชงแบบบ้านๆ นี่แหละ ถึงได้รู้ว่า ไปซื้อกินที่ร้านดีกว่า เครื่องชงมีผลต่อรสชาติกาแฟเป็นอย่างมาก อีกทั้งบดกาแฟทิ้งไว้ต่อให้เก็บมิดชิดยังไง ก็สู้บดใหม่ๆ ไม่ได้

หลังจากดื่มด่ำกาแฟรสเลิศเคล้าบรรยากาศดอยช้างจนอิ่มหน่ำสำราญ ก็ได้เวลาลงจากดอยกันแล้ว

13.00 น. ผมลงจากดอยช้าง มุ่งหน้าเข้าเมืองเชียงใหม่ โดยใช้เส้นทางผ่านดอยสะเก็ด ระยะทางประมาณ 150 กิโลเมตร บนเส้นทางราบสลับภูเขา ผมขับชมวิวไปเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบ ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงก็เข้าใกล้เมืองเชียงใหม่ เวลายังคงมีเหลืออยู่มากพอสมควรกว่าจะถึงดินเนอร์ที่จองไว้ในคืนนี้ ผมจึงเปลี่ยนเส้นทางจากเดิมที่จะเข้าเมืองทันที มุ่งหน้าสู่ศูนย์หัตถกรรมร่มบ่อสร้างซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเชียงใหม่ พาสาวน้อยไปดูเค้าทำร่ม

ภายในอาคารมีสินค้าที่ระลึกไว้จำหน่ายนักท่องเที่ยวมากมายหลายอย่าง แต่หลักๆ ก็เน้นร่มนี่แหละครับ

ด้านในถัดจากอาคารจำหน่ายของที่ระลึก จะเป็นบริเวณให้นักท่องเที่ยวสามารถให้ช่างวาดลวดลายให้กับสิ่งของเครื่องใช้ของเรา หรือใครจะซื้อร่ม พัด เสื้อ ไปให้ช่างวาดลายที่เราชอบได้ ค่าบริการขึ้นอยู่กับขนาดลายที่ต้องการ

สาวน้อยไม่มีของมาให้วาด ก็เลยเอาแขนตัวเองนี่แหละ

เสร็จเรียบร้อยแล้ว สวยไหม

สาวน้อยยังไม่พอใจแค่วาดแขน ยังอยากดูช่างวาดอีก เลยไปซื้อร่มมาให้วาดต่อ

เดินชมขั้นตอนต่างๆ ในการทำร่มบ่อสร้าง

เดินไปทางไหนก็มีแต่ร่มสวยๆ

ออกจากศูนย์หัตถกรรมร่มบ่อสร้าง ผมเดินทางเข้าที่พักในตัวเมืองเชียงใหม่ สำหรับ 2 คืนที่เชียงใหม่นี้ ผมพักที่ บ้านรัตนัย อยู่บนถนนสายเชียงใหม่-ลำพูน ซึ่งผมเคยมาพักครั้งนึงแล้วประทับใจเป็นอย่างมาก มาในครั้งนี้เลยขอกลับมาใช้บริการอีก

หลังจากเก็บของ พักผ่อนกันพอหายเหนื่อย ค่ำคืนนี้ผมจองดินเนอร์พร้อมกับชมการแสดงไว้ที่คุ้มขันโตก ซึ่งอาหารเป็นแบบขันโตกเติมได้ไม่อั้น อาหารรสชาติถูกปากผมครับ เติมตลอดจนจบงาน ผมได้ที่นั่งบนลานแสดงเกือบจะแถวแรก ทำให้เห็นการแสดงชัดเจนดี แต่ถ้าได้แถวแรกจะดีมากเลย เพราะเวลามีการแสดงชอบมีคนจากแถวอื่นมาบัง การแสดงมีหลายชุดซึ่งแต่ละชุดสวยงามดูกันเพลินเลยครับ ค่ำคืนนี้จบลงด้วยความประทับใจของผู้ร่วมทริปทุกคน

เช้าวันที่ 4 ของทริปนี้ เติมพลังกับอาหารเช้าอร่อยๆ ของบ้านรัตนัย แผนท่องเที่ยวในวันนี้หนีไม่พ้นดอยอีกเช่นเคย ทริปนี้ตั้งใจขึ้นดอยทุกวันครับ กินเสร็จก็ออกเดินทางไปยังจุดสูงสุดของประเทศไทย ณ ดอยอินทนนท์ ดอยที่สูงที่สุด ระยะทางจากตัวเมืองเชียงใหม่ถึงจุดสูงสุดยอดดอยอินทนนท์อีกประมาณ 100 กิโลเมตร

โจ๊กร้อนๆ กับกะเพราะหมู อาหารเช้าที่บ้านรัตนัย

ผมใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง จากเมืองเชียงใหม่ขึ้นสู่ยอดดอยอินทนนท์ บนยอดดอยตอนเที่ยงตรงท้องฟ้าแจ่มใสมาก

สำหรับใครที่ไม่ชำนาญการขับรถบนภูเขา แนะนำว่าให้ใช้บริการรถโดยสารจะดีกว่าครับ เพราะผมเห็นขาลงเขาจะค่อนข้างมีปัญหากันเป็นจำนวนมาก เวลาขับขึ้นมันง่ายครับ แต่ขับลงมันต้องใช้ความชำนาญพอสมควร ถ้าไม่ชำนาญอาจจะทำให้ตัวเองและผู้อื่นเดือนร้อนได้ครับ และอีกอย่างสำหรับคนที่ไม่ชำนาญ แนะนำว่าอย่าขึ้นดอยช่วงเทศกาลครับ

แดดแรงมาก ไม่มีเมฆบังเลย

อุณหภูมิตอนเที่ยง ถึงแดดจะแรงแต่ก็หนาวมาก

สาวน้อยชอบหนาวๆ มาก

เดินเข้าไปสถูปเจ้าอินทวิชยานนท์

ด้านในสถูปเจ้าอินทวิชยานนท์ มีทางเดินศึกษาธรรมชาติสั้นๆ เดินออกมาถนนใกล้ทางเข้าอ่างกา

สาวน้อยตื่นเต้นกับการเข้าชมธรรมชาติ ไปเดินเส้นทางศึกษาธรรมชาติอ่างกากันต่อ

เส้นทางศึกษาธรรมชาติอ่างกาเป็นเส้นทางเดินสำรวจธรรมชาติสั้นๆ ใช้เวลาไม่มาก เหมาะกับคนที่มีเวลาน้อย ทางเดินร่มรื่นเดินสบาย เดินไม่เหนื่อยครับ

ป้ายบรรยายระบบนิเวศบริเวณอ่างกา

เส้นทางเหมาะสำหรับให้เด็กๆ มาศึกษาธรรมชาติดี จะได้เสริมสร้างจิตสำนึกในการอนุรักษ์ธรรมชาติ

สาวน้อยสนใจป้ายบรรยายทุกจุด ถึงแม้ว่าจะอ่านไม่ออกก็ตาม

ต้นกำเนิดน้ำ

ผมใช้เวลาอยู่บนยอดดอยอินทนนท์นานพอสมควร จริงๆ ยังมีอีกหลายจุดที่น่าสนใจ แต่หากจะไปให้ครบทุกจุดก็คงต้องค้างคืนอยู่ที่ดอยเลยครับ ระหว่างลงจากดอยผมไม่ลืมที่จะแวะซื้อสตอเบอรี่และชมสินค้าของตลาดม้ง จากนั้นข้าวเที่ยงยามบ่ายแก่ๆ ผมก็ขอฝากท้องไว้กับร้านอาหารภายในสถานีเกษตรหลวงอินทนนท์ ซึ่งตอนนี้ก็มีอาหารเหลือให้เลือกกินได้ไม่มากเพราะใกล้จะเย็นแล้ว

ลงจากดอยอินทนนท์มุ่งหน้ากลับเข้าสู่เมืองเชียงใหม่ในช่วงเย็น พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้าย จะต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ กันแล้ว แต่เรายังคงกลับไปโดยที่ยังมาไม่ถึงเชียงใหม่อย่างแท้จริงไม่ได้

ดอยสุดท้ายสำหรับทริปนี้ หากมาเชียงใหม่แล้วไม่ขึ้นไปสักการะพระธาตุดอยสุเทพก็คงจะเป็นทริปเชียงใหม่ที่ไม่สมบูรณ์ ผมขับรถเข้าเมืองเชียงใหม่ และมุ่งหน้าขึ้นสู่ดอยสุเทพ ถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพ ประมาณ 6 โมงเย็น ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ขึ้นดอยสุเทพในช่วงกลางคืน สำหรับผมคิดว่าขึ้นช่วงเวลานี้ดีกว่าขึ้นตอนกลางวันเป็นอย่างมาก คนน้อยไม่ต้องเบียดกัน อากาศเย็นสบาย พระธาตุดอยสุเทพยามค่ำคืนสวยงามด้วยแสงไฟ

ลงจากดอยสุเทพ ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล ขอไปท่องราตรีกันต่อที่ถนนคนเดินท่าแพ ผมนำรถกลับไปจอดที่โรงแรม และใช้บริการรถโดยสาร ถึงแม้จะเลยช่วงเทศกาลปีใหม่ไปแล้ว แต่ถนนคนเดินก็ยังคงเนืองแน่นไปด้วยผู้คน

6 มกราคม 2557 เช้าวันสุดท้ายของการลั้ลลาในทริปนี้ กรุงเทพฯ ยังรออยู่ที่เดิมไม่หนีไปไหน เช้านี้จึงไม่จำเป็นต้องเร่งรีบครับ ทานข้าวเช้าให้สบายใจ จากนั้นแวะซื้อของฝากกลับบ้านที่ตลาดวโรรส ประมาณเที่ยงกว่าๆ ผมก็ออกเดินทางจากเชียงใหม่

การเดินทางกรุงเทพฯ-เชียงใหม่ ในปัจจุบันนี้สะดวกสบายด้วยถนน 4 เลนตลอดเส้นทาง ทำให้เรามีเวลาแวะเที่ยวระหว่างทางกันได้อีก

ผมแวะเที่ยวโคโคนครลำปางซึ่งในตอนที่ผมไปนั้นยังสร้างไม่เสร็จดี สมัยนี้นิยมสร้างสถานที่ท่องเที่ยวแบบนี้กันมาก เกือบจะครบทุกจังหวัดแล้วมั้ง 

กาแฟแก้ง่วงของคนขับครับ ระยะทางยังอีกยาวไกล

สาวน้อยอยากเลี้ยงแกะ ออกจากโคโคนครลำปางเล็กน้อย ผมแวะให้สาวน้อยเข้าไปเลี้ยงแกะที่ฟาร์มแกะฮักยู

ทุกเพศทุกวัยสนุกสนานกับการเลี้ยงแกะ

พร้อมกับป้ายลำปางหนาวมาก แต่ตอนนี้ผมว่าร้อนมากเลย

เมืองกรุงที่แสนวุ่นวายรออยู่ข้างหน้านี้แล้ว ผมก็ต้องกลับไปทำงานต่อ สาวน้อยก็ต้องเรียนหนังสือ ทุกคนที่ชมรีวิวนี้ก็ย่อมต้องมีหน้าที่ของตัวเอง เมื่อใดที่เหนื่อยล้าจากหน้าที่ ก็หาเวลาพักผ่อนเพื่อให้ร่างกายและจิตใจกลับมาพร้อมรับมือกับหน้าที่นั้นๆ ถึงแม้ว่ารีวิวในทริปนี้จะไม่ได้มีอะไรที่ดูตื่นตาตื่นใจหรือแปลกใหม่ แต่ผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะช่วยให้ทุกท่านได้รู้สึกผ่อนคลายจากการชมริวิวเช่นเดียวกับผม แล้วสาวน้อยจะหาโอกาสไปลั้ลล้าอีกครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมครับ

ชมรีวิวภาคต้น http://www.nootalon.com/trip/TalonFiveDoiNorth.php